علت مخالفت شهید نواب صفوی با پیمان بغداد چه بود ؟
پیمان بغداد، که در سال 1955 میلادی امضاء شد، توافقی نظامی میان کشورهای ایران، ترکیه، عراق، پاکستان و بریتانیا بود.
هدف این پیمان، مقابله با تهدیدات نظامی و تقویت همکاری‌های نظامی میان این کشورها بود.
در این میان، شهید نـواب صفوی، رهبر جمعیت فدائیان اسلام و یکی از شخصیت‌های برجسته سیاسی و مذهبی ایران، با این پیمان مخالفت کرد.
در این مقاله از پویامگ به بررسی دلایل مخالفت شهید نواب صفوی با پیمان بغداد و تحلیل آن می‌پردازیم.
مخالفت با پیمان بغداد
شهید نواب صفوی، یکی از پیشگامان حرکت‌های اسلامی و ضد استعماری در ایران، بر این باور بود که پیمان بغداد به استقلال‌طلبی و ملی‌گرایی ایران آسیب می‌زند.
دلایل اصلی مخالفت وی به شرح زیر است:
زمینه سازی برای سلطه نظامی آمریکا: یکی از مهم‌ترین دلایل مخالفت شهید نواب صفوی، اعتقاد وی به این بود که پیمان بغداد در واقع زمینه‌ساز سلطه نظامی آمریکا بر ایران و منطقه است.
شهید نواب صفوی معتقد بود که پیمان بغداد به طور غیرمستقیم به نفوذ و حضور نظامی آمریکا در منطقه کمک می‌کند.
وی بر این باور بود که ایران به عنوان پایگاه استراتژیک برای منافع آمریکا تبدیل میشود.
تهدید استقلال ملی: شهید نواب صفوی به این نکته اشاره می‌کرد که پیوستن به این پیمان می‌تواند استقلال و حاکمیت ملی ایران را به خطر اندازد.
وی معتقد بود که این پیمان ممکن است به فشارهای خارجی برای تغییرات سیاسی و اجتماعی در ایران منجر شود.
افزایش تنش‌های منطقه‌ای: شهید نواب صفوی همچنین معتقد بود که پیمان بغداد ممکن است تنش‌ها و درگیری‌های منطقه‌ای را افزایش دهد.
او بر این باور بود که این افزایش تنش‌ها به ضرر کشورهای اسلامی و منافع آن‌ها خواهد بود.
