در سوره مریم یادآوری زندگی چه کسی مورد تاکید قرار گرفته است

سوره مریم یکی از سوره‌های مکی قرآن است که در ترتیب نزول، چهل و چهارمین و در مصحف نوزدهمین سوره به شمار می‌رود.

این سوره 98 آیه دارد و به دلیل محتوای خاص آن، به نام حضرت مریم، مادر حضرت عیسی (ع)، نام‌گذاری شـده است.

داستان‌های موجود در این سوره به ویژه به بیان بخش‌هایی از زندگی پیامبران بزرگ اختصاص دارد و شامل پیام‌های اخلاقی

و دینی فراوانی است که در قالب داستان‌های تاریخی به ویژه زندگی حضرت ابراهیم و حضرت مریم بازگو می‌شود​

محتوای اصلی سوره مریم

سوره مریم بر پایه‌ی توصیه‌ها و الهامات الهی درباره‌ی پیامبران و شخصیت‌های خاص دینی تدوین شـده و مردم را به سه گروه اصلی تقسیم می‌کند:

گروهی که از نعمت الهی برخوردارند، شامل پیامبران و برگزیدگان؛ گروه دوم که به گمراهی و انحراف کشیـده شـده‌اند؛

و گروه سوم، مؤمنانی که توبه و عمل صالح انجام می‌دهند و به گروه اول ملحق می‌شوند​

داستان حضرت ابراهیم در سوره مریم

در این سوره، زندگی حضرت ابراهیم (ع) مورد تاکید قرار می‌گیرد. یکی از صحنه‌های مهمی که قرآن به آن اشاره کرده، گفت‌وگوی ابراهیم با پدرش آزر است که تلاش می‌کند او را از پرستش بت‌ها باز دارد.

ابراهیم با محبت و دلسوزی به پدرش می‌گوید که او از مسیر الهی منحرف شـده و او را به سوی پرستش خداوند یکتا دعوت می‌کند.

این گفت‌وگو نشان‌دهنده‌ی پیوند عمیق عاطفی و همزمان اعتقاد راسخ حضرت ابراهیم به توحید است​

داستان حضرت مریم در سوره مریم

بخش دیگری از سوره مریم به زندگی حضرت مریم (س) اختصاص دارد. تولد معجزه‌آسای حضرت عیسی (ع) و سخن گفتن او در گهواره از جمله داستان‌های این سوره است.

حضرت مریم در حالتی از تنهایی و سکوت با لطف و رحمت الهی مواجه می‌شود و به صورت شگفت‌انگیزی صاحب فرزندی می‌شود که پیامبر و مظهر بخشش و شفقت خداوند است​

نتیجه‌گیری و پاسخ به پرسش

این داستان‌ها و سایر مضامین سوره مریم، همگی به هدف یادآوری و تشویق مردم به یادآوری رحمت خداوند و درس گرفتن از زندگی بزرگان دینی آمـده‌اند.

در پاسخ به این پرسش که «در سوره مریم یادآوری زندگی چه کسی مورد تاکید قرار گرفتـه است؟»، باید گفت که این سوره به ویژه به زندگی حضرت ابراهیم و حضرت مریم پرداختـه و زندگی ایشان را با جزئیات به تصویر کشیـده اس